Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Duo Reges: constructio interrete. Sed residamus, inquit, si placet. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti.
Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret.
Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;

Curium putes loqui, interdum ita laudat, ut quid praeterea
sit bonum neget se posse ne suspicari quidem.

Quae quidem res efficit, ne necesse sit isdem de rebus
semper quasi dictata decantare neque a commentariolis suis
discedere.

Si longus, levis;: Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium.
Bork: Collatio igitur ista te nihil iuvat.
Bork: Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere.
Age sane, inquam.: Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?

Pollicetur certe.
In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;
Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit.
Non potes ergo ista tueri, Torquate, mihi crede, si te ipse et tuas cogitationes et studia perspexeris;

Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Tubulo putas dicere? Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.

Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt.

Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.